Jednym z powodów, dla których wybrano L-1011, było to, że belki kilowe na L-1011 są rozmieszczone w taki sposób, że mogą tworzyć otwór wewnątrz samolotu dla ogona pionowego Pegaza, gdy są sparowane z dnem samolotu i nie tak bez narażania integralności strukturalnej płatowca. Pozwoliło im to na większy prześwit niż inne samoloty, chociaż L-1011 nadal musi być podniesiony, aby dopasować się do Pegaza.

Po drugie, podczas gdy L-1011 nie jest już produkowany, jest ich wystarczająco dużo. wokół tego, że dostawanie części nadal było opcją, a czasami całe samoloty były dostępne do kupienia.

Po trzecie, byli w stanie nabyć własny symulator L-1011 od Delta i używali go regularnie podstawa do utrzymania waluty lotu. Ponieważ są właścicielami, mogą wprowadzać w nim modyfikacje, aby umożliwić im nie tylko symulację środowiska szkoleniowego, ale także środowiska startowego.

I na koniec (chociaż może nie było to brane pod uwagę), niektórzy z pilotów Stargazera byli pilotami testowymi Lockheed.

Aby uzyskać więcej informacji, obejrzyj ten krótki film:

Program NASA Edge - Program OrbitalATK ICON

( Źródło)

Pierwotnym przewoźnikiem był DFRF B-52-008 NASA - aka Balls 8. W miarę jak rakieta rosła pod względem rozmiarów i wagi, Orbital potrzebował bardziej wydajnego nośnika.

Szczegółowe badanie rozważało B- 52G, 747, DC-10 i L-1011.

Badania rozpoczęto pod koniec 1991 roku w celu zidentyfikowania optymalnego samolotu lotniskowego do długoterminowych operacji startowych Pegaza. Niektóre z rozważanych samolotów to B-52G, Boeing 747, DC-10 i Lockheed L-1011. Niektóre z rozważanych czynników obejmowały zdolność osiągów (wysokość i prędkość do startu), zasięg samolotu (zarówno prom, jak i start), złożoność i koszt modyfikacji, dostępność samolotu, koszt nabycia i koszty operacyjne.

Po szczegółowym Studium handlu, Lockheed L-1011 został wybrany do konwersji na samolot-lotniskowiec Pegasus. Orbital Sciences nabyła samolot L-1011 w maju 1992 roku, modyfikacje do przenoszenia Pegasusa są zakończone, a samolot przechodzi obecnie testy certyfikacyjne. L-1011 ma zacząć działać jesienią 1993 roku.

---

Źródło: Pegasus XL Development i L-1011 Pegasus Carrier Aircraft - autor Marty Mosier i Ed Rutkowski - Orbital Sciences Corporation - 1993.

Czy jest jakiś powód wydajności?

W przypadku stałego ładunku w L-1011 nie wyróżnia się nic, czego nie może zrobić 747 lub DC-10. Tak więc powodem byłaby prawdopodobnie „złożoność i koszt modyfikacji, dostępność samolotu, koszt nabycia i koszty operacyjne”.

Wyżej wymienione szczegółowe badanie nie jest własnością publiczną, o ile wyglądałem, ale ten konkretny L-1011 był w Air Canada od 1974 roku. L-1011 również nie był w świetnym popyt ze strony linii lotniczych - jego powolna początkowa sprzedaż z powodu opóźnień w rozwoju dała DC-10 przewagę - więc zakup nie byłby drogi.

Potrzebował prześwitu dla rakiety, ograniczając wybór do największego z szerokokadłubowych. W momencie wyboru (połowa lat 90. XX wieku) L1011 był już wycofany z produkcji i znacznie tańszy w zakupie niż 747 lub MD11. Koszty operacyjne były nieistotne ze względu na rzadkie użytkowanie. Widać tutaj, że nawet przy dużych rozmiarach i tak musieli podnieść samolot, aby umieścić rakietę pod spodem.

Biorąc pod uwagę wiek wyrzutni L1011, w 2016 roku zawarto porozumienie między Orbital i Stratolaunch, aby używaj większego samolotu lotniskowca do trzech rakiet jednocześnie. Kilka szczegółów zostało upublicznionych.

Nie tylko oni zwracają się w tym celu do używanych samolotów. Virgin Orbit odnawia samolot 747-400 wyprodukowany przez Virgin Airways. Korzyści są

1. Jest używany. Mogą posiadać go za znacznie mniej niż nowy samolot i zmodernizować w razie potrzeby.
2. Części będą dostępne z boneyards, ponieważ podobne samoloty zbliżają się do emerytury.
3. Spełnia potrzebę podnoszenia cięższych ładunków. maksymalna masa startowa L1011 to 510 000 funtów. To dużo jak na nieczynny samolot.

Mighty Planes (sezon 4, odcinek 2) przedstawia animowany widok wnętrza L-1011, z dwoma kilami oddalonymi od siebie na tyle daleko, że płetwa Pegaza może być włożona do kadłuba.

To powód, który podają. Twierdzą, że jest to (lub był) jedyny szerokokadłubowy z dwoma równoległymi kilami.