Niektóre źródła, które znalazłem, twierdzące, że zdarzenie było prawdziwe:

Płaski obrót tworzy obszar niskiego ciśnienia i zatrzymuje baldachim po wyrzuceniu. Producenci chcieli awarii w powietrzu, ale zamiast tego oparli ten wypadek na prawdziwym incydencie.

( źródło)

Sposób Gęś zmarła była w rzeczywistości oparta na prawdziwym incydencie, który przytrafił się 14 członkom załogi marynarki wojennej. Nie pamiętam szczegółów, właśnie dowiedziałem się o tym niedawno, czytając artykuł w jednym z ostatnich miesięcy w czasopismach o lataniu (nie o lataniu)

( źródło)

Mam zdjęcie „prawdziwej” gęsi i to prawda, że ​​zmarł w wyniku wyrzucenia siedzenia, ale nie tak jak na filmie.

( źródło, ze zdjęciami)

Jest też wywiad ze Stevenem C. Schallhornem, który najwyraźniej był jednym z najlepszych instruktorów broni palnej, z którymi rozmawiano na potrzeby filmu:

Dr. Schallhorn powiedział podczas wywiadu dla filmu, że wyjaśnił, w jaki sposób płaski obrót może faktycznie wystąpić w przypadku F-14 i komplikuje wyrzut. „Aerodynamika płaskiego wirowania F-14 wpływa na czas sekwencji wyrzutu” - powiedział dr Schallhorn. „Daszek zostaje wyrzucony, a następnie wyrzucone tylne siedzenie, a następnie przednie siedzenie. Podczas płaskiego obrotu czasza, kiedy się wyrzuca, podskakuje o dodatkowe kilkaset setnych sekundy nad samolotem. To denerwuje ostrożnie zaprojektowaną sekwencję, ponieważ facet z tyłu mógłby uderzyć w baldachim. Ta sekwencja trafiła do filmu. ”

( źródło)

To pytanie zadawano już wcześniej w sieci, a niektórzy twierdzą, że zdarzyło się to raz podczas zaawansowanych operacji szkoleniowych. Niestety, nie znalazłem szczegółowego odniesienia.

Aby zobaczyć prawdopodobieństwo zdarzeń, które doprowadziły do ​​sekwencji wyrzucania, zobacz to pytanie.

Sekwencja wyrzucania to przynajmniej błędnie, gdy oba siedzenia są wyrzucane prawie jednocześnie. W F-14 najpierw wyrzucał tylny siedzący (RIO - oficer przechwytujący radar), a wyrzucenie pilota nastąpiło 0,4 sekundy później.

System wyrzucania F-14 otrzymał certyfikat 0 -0 wyrzutu (na ziemi iw spoczynku), a czasza zostanie odrzucona do tyłu przez ładunek wybuchowy. W przypadku płaskiego wirowania, przypadku nie przewidzianego w fazie rozwoju, możliwe jest, że czasza pozostanie uwięziona w turbulentnym, oddzielonym przepływie nad samolotem, a następnie pierwszy fotel, który wyjdzie, ma szansę na nią uderzyć. Przynajmniej ten szczegół nie jest niemożliwy.

Wyrzucenie jest gwałtownym procesem, a kończyny zostały zwichnięte i / lub złamane, a piloci stracili przytomność podczas wyrzucania. Uderzenie w baldachim na wciąż przyspieszającym siedzeniu rzeczywiście mogło spowodować nieprzytomność osoby siedzącej na siedzeniu.

Zostało to naprawione przynajmniej do tego stopnia, że ​​opracowano technikę kończenia płaskiego obrotu F-14. W przypadku innych statków powietrznych system jest testowany i certyfikowany w stanie spoczynku, więc uderzenie w czaszę podczas wyrzutu w locie jest niemożliwe, gdy mechanizm zrzutowy działa zgodnie z przeznaczeniem. Zdarzały się jednak przypadki, w których baldachim nie rozdzielił się, a następnie blokada uniemożliwiała odpalenie fotela. Bardziej nowoczesne projekty wykorzystują wyłączniki czaszy do oczyszczenia przejścia przez zamknięty czaszy, ale działają one tylko wokół głowy. Nie chcę wiedzieć, jak kolana pilota zostają zniekształcone z akrylu (lub - co gorsza - z poliwęglanu), kiedy nadchodzi czas na wyczyszczenie czaszy.

Byłem pilotem Tomcata przez 1800 godzin w latach 1975-85. Właściwie mieliśmy pisemną i zapamiętaną procedurę, zgodnie z którą podczas wyrzucania z PŁASKIEGO OBROTU nie wystarczy pociągnąć za uchwyt (y) fotela wyrzutowego.

Daszek miał być RĘCZNIE „wyrzucony” NAJPIERW za pomocą uchwytu Canopy Jettison. PO ZROBIENIU WTEDY sięgnąłeś do uchwytów wysuwania siedzenia i pociągnąłeś, aby wysunąć.

Te kilka sekund, aby dostać się do uchwytów wyrzutnika po zrzuceniu czaszy, dało czasowi czas na oczyszczenie obszaru nad kokpitem, ponieważ aerodynamika płaskiego obrotu (opadanie prosto w dół podczas wirowania jak frisbee) może spowodować krótkotrwałe „zawisanie” czaszy nad obszarem kokpitu.

W przeciwnym razie zwykłe pociągnięcie uchwytów do wyrzucania oznacza, że ​​tylne siedzenie natychmiast podążyło za baldachimem i wystrzeliło zaledwie pół sekundy po opuszczeniu czaszy w normalnej sekwencji wyrzucania - ryzykując uderzenie tylnego siedzenia (jak gęś). Pierwsza procedura ręcznego zrzutu została SZCZEGÓLNIE stworzona w naszym podręczniku ("RIO ... wyrzucenie czaszy, a następnie wyrzuć komendę"), aby uniknąć dość dużej możliwości uderzenia tylnego siedzenia w czaszę (wraz z możliwą nieudolnością pilota).

Podejrzewam, że nikt tutaj nie ma wystarczającej wiedzy, aby odpowiedzieć na to pytanie z absolutną pewnością. Ta odpowiedź jest przypuszczeniem.

Incydent rozpoczął się od podwójnego zgaszenia płomienia, spowodowanego przelotem przez wydech drugiego samolotu, po czym wszedł w płaski obrót. W takim stanie byłoby możliwe , chociaż mało prawdopodobne , że czasza mogłaby pozostać nad statkiem powietrznym, a członek załogi został do niego wyrzucony.

W prawdziwym świecie zdarzały się przypadki wyrzucania członków załogi uderzających w zadaszenia. Wrócę i edytuję z linkami lub cytatami, jeśli znajdę jakieś.

Mówiąc słowami Mythbusters, powiedziałbym, że ten mit jest „wiarygodny”.

Tak, hah , Błazen nie żyje.

To bardziej przypomina komentarz dotyczący incydentu F-4. W 1969 roku F-4J wystartował z kotem nr 1 z USS Ranger. Samolot nie osiągnął wystarczającej prędkości i wszedł do wody. RIO bezpiecznie wysunięty. Pilot zaginął. Wszystko, co udało się odzyskać, to jego strzaskany hełm. Jedyna możliwość jest taka, że ​​jego baldachim nie oczyścił samolotu przed jego wyrzuceniem. W razie potrzeby mogę dostarczyć dziennik zdarzenia. Służyłem wtedy na Ranger. Jestem teraz webmasterem witryny Ranger's History & Memorial. Mam dzienniki z tego rejsu.

Ogólnie rzecz biorąc, wyrzucanie nie jest bezpieczne. To miara ostatniej szansy. Na przykład fotel ACES II używany przez większość amerykańskich samolotów wojskowych jest wymieniany jako mający 94% wskaźnik sukcesu w kopercie i 89% poza obwiednią (warunki, dla których fotel jest przystosowany), definicja sukcesu jest taka, że ​​dana osoba żyła, często z obrażeniami odniesionymi podczas wyrzucania.

I jest to jeden z najbezpieczniejszych foteli wyrzucanych, jakie kiedykolwiek wyprodukowano. Wcześniejsze wysiłki w latach 80-tych, kiedy powstał Top Gun, przyniosły około 75% skuteczności. Wiadomo było, że zdarzyło się uderzenie w czaszę, która powoli się otwierała lub w inne części samolotu podczas lotu. W US Navy A6 baldachim nie otworzył się nawet podczas wyrzutu - pilot i siedzenie zostały przez niego wysadzone. Podczas pierwszej wojny w Zatoce Irakijczycy wystawili w telewizji pilota A6, którego twarz była poobijana i opuchnięta. To nie Irakijczycy go pobili, jego obrażenia zostały odniesione podczas wyrzutu.

Prędkość samolotu w momencie wyrzutu jest czynnikiem ... wolniejsza, tym lepsza. Jeśli samolot przekracza Mach 1 w momencie wyrzutu, wskaźnik przeżycia spada.

Więc tak, można zginąć podczas wyrzucenia. Nie jest to coś, co robisz, chyba że alternatywą jest zdecydowanie śmierć w wypadku.

Nie jest to idealna korelacja ze scenariuszem Top Gun, ale dość istotna.

Podkreślono zderzenie w powietrzu między F-4B Phantom i DC-9 w 1971 roku. znany już problem z systemem wyrzutu F-4. Ponieważ wyrzucenie do zamkniętej czaszy jest mniej niż pożądane, w obwodzie zaprojektowano przerwanie elektryczne, aby zapobiec uruchomieniu, jeśli daszek był zamknięty. W F-4 z konstrukcją dzielonej czaszy, czasza pilota często nie odblokowuje się, jeśli RIO wyrzuci się jako pierwszy, co powoduje uwięzienie pilota wewnątrz samolotu. Modyfikacje floty były już w toku, ale dany samolot ich nie otrzymał.

Więc chociaż ten system został zaprojektowany tak, aby uniknąć wyrzucenia do czaszy, i tak doprowadził do śmierci pilota.

Fotele F14 miały blokadę, która zapobiega odpalaniu siedzeń, gdy są na miejscu. Mocowany jest do czaszy za pomocą stalowej linki. Zdmuchnięcie czaszy samolotu z samolotu pociąga za sobą blokadę, umożliwiając odpalenie siedzeń. Ponownie, zanim lonża baldachimu wyciągnie blokadę, siedzenia nie będą kontynuować procesu wyrzucania.

Byłem AME2 w marynarce wojennej i pracowałem nad ea6bs i f14, a także nad fotelami wyrzutowymi Martin Baker, które można znaleźć w a6, ea6b i f14.

Ciekawa dyskusja. Ale jedna rzecz, która nie została uwzględniona, to czas, jaki upłynął między zrzutem czaszy a pierwszym siedzeniem, które opuszcza samolot. Jest to istotne ze względu na płaską rotację. F-14 ma 63 stopy długości. Jeśli umieścisz środkową oś obrotu mniej więcej pośrodku, oznacza to, że piloci znajdują się prawdopodobnie w połowie tej odległości od dziobu samolotu, czyli 15 stóp od osi. Jeśli nos samolotu wykonuje pełny obrót o 360 stopni co sekundę, oznaczałoby to, że piloci poruszają się po obwodzie koła z prędkością prawie 100 stóp na sekundę. (Stożek nosowy poruszałby się z prędkością około 200 stóp / s) Oznacza to, że jeśli czasza odpali i minie 0,5 sekundy przed opuszczeniem pierwszego siedzenia, piloci powinni być o pół obrotu (lub ~ 50 stóp) od baldachim. Ale oczywiście jest problem pędu czaszy i oporu powietrza. Pęd samolotu przyspieszałby czasza w tym samym tempie, gdy oba były przymocowane. Jednak po zrzuceniu czaszy (i zakładamy, że czasza jest w tym momencie wyrzucona w kierunku prostopadłym do samolotu), czasza powinna natychmiast zacząć zmniejszać prędkość obrotową w porównaniu z resztą systemu. Biorąc pod uwagę burzliwe powietrze nad kadłubem, czasza powinna była spowalniać prędkość obrotową, choćby tylko nieznacznie. Stworzyłoby to odległość „osi z” pomiędzy pilotami a czaszą. Wreszcie istnieje zmienna przyspieszenia wzdłużnego. Z tego samego powodu, dla którego indywidualista nie mógł dosięgnąć uchwytów wyrzutu nad głową. Obrót powodowałby wytworzenie „zewnętrznej” siły działającej na czaszę, gdy obracała się ona razem z samolotem. Kiedy więc spadł czaszy, pęd zostałby przeniesiony i zepchnąłby go z nosa samolotu. Wiem, że ludzie wspominali, że w f-14 została zaprojektowana "wsteczna" ścieżka wyrzutu, która teoretycznie mogłaby dokładnie zniwelować pęd do przodu czaszy, ale byłby to bardzo duży zbieg okoliczności. W każdym razie, mój wniosek teoretyczny byłby taki - zakładając, że między baldachimem a pierwszym siedzeniem upłynął jakiś czas - że w momencie odpalenia pierwszego siedzenia czasza powinna być „opóźniona” w stosunku do obrotu kokpitu, a poruszał się do przodu od nosa samolotu, pozostawiając pilotom bezpieczne oczyszczenie samolotu. Ale to nie byłby tak dobry film. : D