W pewnych warunkach FAR §91.323 pozwala na 15% wzrost (do 12500 funtów) maksymalnej masy brutto na Alasce:

(a) Niezależnie wszelkie inne postanowienia Federalnych Przepisów Lotniczych, Administrator zatwierdzi, jak przewidziano w tej sekcji, zwiększenie maksymalnej certyfikowanej masy samolotu typu certyfikowanego zgodnie z Biuletynem Aeronautycznym nr 7-A Stanów Zjednoczonych Departament Handlu z dnia 1 stycznia 1931 r., Z późniejszymi zmianami lub zgodnie z § 91.325 14 CFR Ch. I (wydanie 1–1–05) normalna kategoria z części 4a dawnych przepisów dotyczących lotnictwa cywilnego (14 CFR część 4a, wyd. Z 1964 r.), Jeśli ten samolot jest użytkowany w stanie Alaska przez:

1. Posiadacz certyfikatu prowadzący operacje zgodnie z częścią 121 lub częścią 135 niniejszego rozdziału; lub

2. Departament Spraw Wewnętrznych Stanów Zjednoczonych w prowadzeniu działań związanych z egzekwowaniem prawa łowieckiego i rybnego lub zarządzaniu, wykrywaniem pożarów i gaszeniu pożarów na terenach publicznych.

(b) Maksymalna certyfikowana waga zatwierdzona zgodnie z tą sekcją nie może przekraczać -

1. 12500 funtów;

2. 115 procent maksymalnej masy podanej w specyfikacji samolotu FAA;

3. Masa, przy której samolot spełnia wymóg dodatniego współczynnika obciążenia manewrowego dla normalnej kategorii określonej w § 23.337 niniejszego rozdziału; lub

4. Ciężar, przy którym samolot spełnia wymagania dotyczące osiągów wznoszenia, na podstawie których uzyskał certyfikat typu.

(c ) Określając maksymalną certyfikowaną masę, Administrator bierze pod uwagę solidność konstrukcyjną samolotu i terenu, przez który ma się poruszać.

(d) Maksymalna certyfikowana masa określona w tej sekcji jest dodawana do ograniczeń użytkowania samolotu i jest określana jako maksymalna waga dozwolona dla operacji w stanie Alaska.

Jednym z możliwych powodów jest to, że sekcja 02.35.110 Statutu stanu Alaska wymaga, aby statki powietrzne latające do / z i na Alasce miały dodatkowe wyposażenie ratownicze i ratunkowe:

(a) Lotnik nie może wykonać lot statkiem powietrznym wewnątrz stanu, chyba że na pokładzie znajduje się sprzęt ratunkowy:

1. W miesiącach letnich należy przewozić następujący sprzęt minimalny:

   • racje żywnościowe dla każdego mieszkańca wystarczające do podtrzymania życia przez tydzień;
   • jeden topór lub topór;
   • jedna apteczka pierwszej pomocy;
   • asortyment sprzętu jako haczyki, muchy, linki i ciężarki;
   • jeden nóż;
   • rozpałka;
   • jedna moskitiera na głowę dla każdego pasażera;
   • dwa małe urządzenia sygnalizacyjne, takie jak kolorowe bomby dymne, bezpieczniki kolejowe lub bardzo pistolety, w zamkniętych metalowych pojemnikach.

2. oprócz wyposażenia wymaganego na podstawie ( 1) tego podrozdziału, poniższe elementy muszą być przewożone jako minimum equ ipment od 15 października do 1 kwietnia każdego roku:

   • jedna para rakiet śnieżnych;
   • jeden śpiwór;
   • jeden koc wełniany lub odpowiednik każdy pasażer powyżej czterech.

(b) Jednak operatorzy samolotów wielosilnikowych uprawnionych do przewożenia więcej niż 15 pasażerów muszą mieć przy sobie tylko żywność, moskitiery oraz wyposażenie sygnalizacyjne przez cały czas, z wyjątkiem okresu od 15 października do 1 kwietnia każdego roku, kiedy na każdych dwóch pasażerów powinny być przewożone również dwa śpiwory i jedna koc na każde dwóch pasażerów. Wszystkie powyższe wymagania dotyczące racji żywnościowych i wyposażenia awaryjnego są uważane za minimalne wymagania, które mają pozostać w pełnej mocy i skuteczności, z wyjątkiem przypadków, gdy departament może od czasu do czasu narzucić dodatkowe środki bezpieczeństwa.